Na een vertraging van 25 minuten stapten we om 15.25 uur het vliegtuig in op Schiphol. Helaas bleven we daar nog 1 ½ uur staan. Er hingen te veel vliegtuigen boven Schiphol om te kunnen vetrekken. Uiteindelijk vlogen we dan toch richting Cairo voor de overstap naar Entebbe. Tijdens de vlucht hadden we de rekensom al gauw gemaakt: we hebben 1 uur en 15 minuten voor de overstap, maar met 2 uur vertraging zouden we dat nooit kunnen halen. Volgens de stewardess hoefden we ons geen zorgen te maken, het zou allemaal goed komen. Er zaten heel wat meer mensen met hetzelfde vooruitzicht in het vliegtuig. In Cairo bleek inderdaad dat er aan ons gedacht was. We werden opgevangen door een purser die voor ieder van ons 2 boardingpassen had. Ons nieuwe reisschema was nu: van Cairo naar Addis Ababa en van daar naar Entebbe. Uiteindelijk kwamen we met een vertraging van 7.00 uur om 10.30 uur lokale tijd aan in Entebbe. Gelukkig waren we zo door de douane, het visum werd deze keer aan één loket goedgekeurd, dus de stempel in het paspoort werd gelijk gezet. Wel bleek dat onze chauffeur van het guesthouse al meer dan 2 uur op ons stond te wachten (in Nederland is het 2 uur vroeger).

De eerste nacht brachten we door in een guesthouse in Entebbe. Heerlijk gelegen aan Lake Victoria gaf het ons een heerlijk vakantiegevoel. We maakten kennis met 2 meiden die ook naar het Doingoood huis gaan. We hebben de dag gezellig samen doorgebracht. Wel op tijd naar bed na een nachtje doorhalen in vliegtuigen en op vliegvelden. De volgende morgen werden we (ja, echt) stipt om 9.00 uur opgehaald door Ken, de chauffeur van Doingoood. Hij bracht ons naar het vrijwilligershuis in Kampala. Onderweg kijken we onze ogen uit. Het is niet te beschrijven wat er aan je voorbijtrekt. Ga ik dus nog even niet proberen!

Na 1 ½ uur kwamen we aan in Kampala. Hier heb je helemaal ogen tekort om alles in je op te nemen. Volgens Ken, de chauffeur, wonen er 2 ½ miljoen mensen in Kampala. Als je aan komt rijden zie je de stad al liggen tegen de heuvel. Hoge kantoorgebouwen en flats. Maar voordat we die bereiken passeerden we eerst de voorsteden (lees: armoedige hutjes met hier en daar een stenen huis, marktkraampjes met van alles wat je maar kan bedenken, open riolen, overal kinderen en rondhangende mannen en vrouwen, maar ook hardwerkende mensen die van niets iets heel bruikbaars en moois maken. (heb ik toch een korte indruk van het straatbeeld gegeven, later meer). We reden verder en een eind verderop passeren we een paleis van een van de vele koningen van Oeganda. We komen op een brede vierbaans weg die tegen een heuvel ligt. Boven zien we, volgens Ken, het werkpaleis van de koning. Halverwege de klim is een grote rotonde. In het midden hiervan staat een grote poort met een soort van weg afgesloten door een groot hek. Nu blijkt dat als de koning naar zijn werkpaleis rijdt de rotonde wordt vrijgemaakt, de poort wordt geopend en de koning in een rechte lijn naar zijn paleis kan rijden! Even later arriveerden we bij ons tijdelijke thuis voor de komende 5 weken.

Het huis ligt in een leuke wijk, natuurlijk afgesloten van de buitenwereld door een hoge muur met daarop prikkeldraad en 3 guards die bij toerbeurt (1 overdag en 2 ’s nachts) de wacht houden en ook nog 2 waakhonden. Het heeft een best wel grote tuin rondom het huis en er bloeien mooie bloemen. Een van de guards heeft een kruidentuintje aangelegd en onderhoud de tuin. Binnen is een grote woonkamer, eetkamer met een giga eettafel, een keuken, een ruimte waar de was gedroogd kan worden en waar de helmen worden gelegd, een vooraadhok, 5 slaapkamers en 2 badkamers en …. we hebben een wasmachine! Er zullen steeds zo’n 10 personen in het huis verblijven.

Na de ontvangst door Eva en Robin, onze begeleiders van Doingoood hier in Oeganda, vertrokken we met de bodaboda (hierover ga ik later zeker nog uitgebreid vertellen) voor een korte toer door (een klein deel van) de stad: we pinnen en worden in een klap miljonair, een simkaart wordt geregeld, en ze laten zien waar we het beste boodschappen kunnen doen. Na een lekkere lunch gingen we weer terug naar huis.

Bij terugkomst in het huis kwamen een voor een de andere vrijwilligers terug van hun project. Het was leuk en gezellig om kennis te maken en over hun ervaringen te horen. We werden steeds nieuwsgieriger naar ons project, maar daarvoor moesten we nog een nachtje slapen. Op dinsdag hadden we de introductie……

Inmiddels zijn we een paar dagen op het project geweest. We hebben kennisgemaakt met de ‘staff’ en natuurlijk met de jongens. We zijn er nu met zijn viertjes. In een volgend verslag zal ik hier meer over vertellen….

De eerste stroomuitval hebben we al weer gehad en ook het water is al een paar maal ‘op’ geweest. Het is (nog) steeds een hele belevenis om je door de stad te laten vervoeren. Het is een grote chaos. Nu gaan we ons voorbereiden op een weekendje naar Jinja. Dit is vlakbij waar de Nijl ontspringt. We gaan raften op de Nijl en het schijnt er nog al heftig aan toe te gaan…..

Volgende keer meer…….